Południowa część wyspy charakteryzuje się skalistym wybrzeżem. Brak tu pięknych, piaszczystych plaż a warunki do uprawiania sportów wodnych są bardzo ciężkie. W wodach oblewających południe Mauritiusu brak jest raf koralowych. W głębi wyspy teren jest bardziej pagórkowaty. Zobaczyć tu można plantacje herbaty.

Gdy Cornelis Simnsz Gooyer zawinął do Port Zuydoosterhaven, dziś zwanego Vieux Grand Port, 6 maja 1638 r. zbudował wraz ze swą załogą drewniany fort. Fort został nazwany na cześć namiestnika Republiki Niderlandów Frederika Hendrika. Z czasem fort rozbudowano i powiększono. Jednak zdecydowano się opuścić to miejsce i w 1658 r. fort został zniszczony. Sześć lat później Holendrzy znów przybywają na wyspę i budują na niej fort z kamienia. W 1710 r. ponownie opuszczają Mauritius. Pierwszym miejscem, gdzie ludzie założyli osadę na tej wyspie był Vieux Port. Tam również wzniesiono port. Gdy Francuzi przybyli na wyspę w 1722 r. również zaczęli osiedlać się w okolicy.
W trakcie wojen napoleońskich u wybrzeży Grand Port rozegrała się zwycięska dla Francuzów bitwa morska z Anglikami.